Część 9.

Część 9.

            Nie byłem pijany. Wypiłem sporo, ale nie uchlałem się, udawałem trochę, że mam już zdrowo w czubie. Tak naprawdę chciałem wszystko pamiętać, każdy szczegół i detal, bo przecież marzyłem o tym, aby spróbować i przekonać się, czy on w ogóle myśli o mnie w ten sposób. Dziś w tej knajpie, Tom zachowywał się dość dziwnie i nawet miałem wrażenie, że jest jakby zazdrosny, że tak mocno zainteresowałem się tym kelnerem. Oczywiście nie pisnął o tym ani słowem o tym, co powiedział mu przy okazji zakupu prochów, a o czym miałem dowiedzieć się nieco później, jednak wcale nie w tak odległej przyszłości. Coś z pewnością się działo, tylko ja wciąż jeszcze nie potrafiłem odgadnąć co…

***

            - Czemu nie zaprzeczyłeś, że nie jesteśmy parą? – zapytał Bill, kiedy wolnym krokiem, wzajemnie podtrzymując, zbliżali się do swojego bungalowu.

            - Bo nie chciało mi się mu tłumaczyć, że jesteśmy bliźniakami, a ty też jakoś się do wyjaśnienia nie paliłeś – Tom odrobinę odwrócił głowę, spoglądając na niego ukradkiem. Ciekaw był odpowiedzi, choć zamiast niej chłopak jedynie uśmiechnął się lekko, poczym zagryzł wargę, tak samo jak w barze i zupełnie takim samym tempem wysunął ją spomiędzy zębów. Ten jego gest, może zupełnie nieświadomy i odruchowy, działał na niego wyjątkowo intensywnie i stwierdził, że był erotyczny, prowokujący i kuszący. Nie przypominał sobie, aby kiedykolwiek wcześniej będąc w jego towarzystwie tak robił, natomiast widział już go kilka razy, dawniej, kiedy był z Andreasem, zwykł robić to w ten sam sposób, właśnie przy nim. Takie chwile jak ta, układały się w jego podświadomości jak dowody na to, że wszystko to, co odnalazł w  laptopie nie zostało tam zgromadzone jedynie ze zwykłej ciekawości, bo przede wszystkim gdyby tak było, nie starałby się tego tak bardzo przed nim ukryć, a pokazałby mu wszystko, żartując z bujnej wyobraźni fanek.

            Oficjalnie starszy bliźniak nadal o tym nie wiedział, a to, że takową wiedzę posiadł było wciąż jedną z jego tajemnic, ale nie tą największą. Zdawać by się mogło, że wiedzą o sobie wszystko, tymczasem obaj skrywali na dnie serca największy sekret, jakim było wzajemne pragnienie siebie, czego domyślał się Tom, natomiast Bill wciąż nie miał najmniejszego pojęcia.

            Tuż po przekroczeniu progu domku, czarnowłosy rzucił się na kanapę w saloniku, chwytając za pilot od telewizora, przełączając bezsensownie na coraz to inny kanał. Po chwili zwrócił się do Toma, który właśnie zamierzał odświeżyć się przed snem w łazience:

            - Co będziemy robić jutro?

            - A na co masz ochotę? – zatrzymał się pytany, trzymając dłoń na klamce.

            - Ja? Mam ochotę leżeć, leżeć i leżeć na tych leżankach przy basenie.

            - No to będziemy leżeć, te wszystkie atrakcje z prospektu mamy do wykorzystania w dowolnym czasie, trzeba się tylko umówić w recepcji, kiedy chcemy nurkować i tak dalej – odpowiedział, po czym zamknął się w łazience.

            Czarnowłosy chłopak leniwie wyciągnął się na kanapie, pozostawiając pilota w spokoju, wybrawszy wcześniej jakiś muzyczny kanał. Była już noc, ale powietrze wciąż dość parne. Zdjął koszulkę, spodenki i pozostając w samych bokserkach ułożył się na wznak, wpatrując w sufit. Był trochę zamroczony alkoholem i odrobinę kręciło mu się w głowie, jednak nie był pijany i zaczął właśnie zastanawiać się co dalej… Duże łóżko w sypialni kusiło, ale mimo, że był zmęczony i senny to wcale nie myślał teraz o śnie, natomiast jego umysł wypełniały podniecające wizje. Był naprawdę mistrzem prowokacji, ale to dotyczyło obcych kobiet i mężczyzn, jak więc do cholery ma skusić własnego brata, który zapewne nawet nie miał pojęcia, że on wcale nie kocha go jedynie braterską miłością? Obiecał sobie, że czas urlopu wykorzysta najlepiej i wreszcie, albo położy kres swojemu beznadziejnemu uczuciu godząc się z losem, albo wróci do domu, jako najszczęśliwszy mężczyzna na świecie. Tylko jak potem miałby żyć będąc odrzuconym, postrzeganym jako dewiant i zboczeniec? Może jednak lepiej by było wciąż żyć w nieświadomości, karmić się marzeniem i wyobrażeniami? Być z innym, myśląc o nim?

            Myśli tak sprzeczne jak jego decyzje w tej chwili, kołatały mu w głowie pulsującym bólem. 

Przymknął powieki, starając się uspokoić swoją własną wewnętrzną walkę, a kiedy je otworzył, miał wrażenie, że stoi nad nim jakieś bóstwo, z idealną twarzą, błyszczącymi, cudownymi oczami i gładką skórą, na wspaniale wyrzeźbionym torsie. Zadrżał lekko, obawiając się tego, czy aby jego dreszcz nie stał się dla tych oczu widoczny.

- Ja idę spać, a ty? Będziesz tak tu leżał? – zapytał Tom.

Mógłby pójść z nim, położyć się obok, a nawet próbować wtulić w niego pod byle jakim pretekstem, ale najzwyczajniej bał się nawet poruszyć. Drżenie ciała opanowało go doszczętnie, czuł podniecenie, kiedy patrzył na jego nagość w tym nikłym świetle lampki. Choć nie była to całkowita nagość, to jednak wciąż czuł obezwładniający dreszcz. I najzwyczajniej stchórzył.

- Jest mi niedobrze… - skłamał. – Poleżę chwilę, dojdę do siebie i też się położę, za chwilę.

Tom, jak zawsze patrzył na niego z troską.

- Może chcesz, żebym posiedział z tobą?

- Nie, nie. Idź, kładź się, pewnie zaraz mi przejdzie.

- To nie leż na wznak, usiądź, bo to tylko potęguje karuzelę w głowie.

Bill uniósł się do pozycji siedzącej.

- Zaraz będzie lepiej, wtedy przyjdę do łóżka. – Wydźwięk tego słowa przywołał kolejne mrowienie w podbrzuszu. Gdyby to mogło być obietnicą słodkiego raju… Tymczasem miało naprawdę oznaczać jedynie zbawienny sen. Skulił się, obejmując przedramionami podkurczone nogi, aby jak najlepiej zakryć swoje widoczne podniecenie. Znów do jasnej cholery miał wzwód zupełnie bez powodu, omamiony jedynie swoimi myślami i wyobrażeniami. Czy aby na pewno nie wariował do reszty?

            Tom, nieco zdezorientowany postał jeszcze chwilę wpatrując się w niego, ale on tylko odprawił go gestem, cóż więc miał robić? Ruszył w kierunku sypialni i nawet nie zapalając światła, opadł na miękki materac. Mimo nocy, w pomieszczeniu wcale nie było tak ciemno, co było zasługą ogromnej, choć niepełnej tarczy księżyca, która wisiała na niebie, tuż nad taflą oceanu, malowniczo odbijając się w nim jak w lustrze. Naciągnął na siebie lekkie nakrycie, choć w sypialni było ciepło, klimatyzacja nastawiona na minimum, nie lubił spać całkowicie odkryty. Ułożył się wygodnie, na wznak i przez chwilę patrząc na rozgwieżdżone niebo za oknem, po stronie którego zajął swoje miejsce na łóżku, poczuł jak morzy go sen. Może i lepiej, że Billa wciąż tu nie było, bo czując jego obecność obok siebie, z pewnością nie zasnąłby tak szybko, mimo wypitego alkoholu i zmęczenia. Teraz zaczynał zastanawiać się, kiedy nabierze odwagi na jakiś krok, bo póki co nie był nawet odważny w rozmowie, aby choć rzucić jakimś konkretnym podtekstem. To wszystko wcale nie było takie łatwe, mimo, że znał go od urodzenia i z pewnością nie obawiał się o to, że może narazić się na śmieszność. Dzięki symptomom jakie dostrzegał, rodziła się w nim coraz większa pewność, że Bill właśnie tego chce. Mimo to, jednak wciąż miał blokadę z powodu faktu, że przecież są bliźniakami, w dodatku od zawsze czuł, że jest heteroseksualny. A teraz, od jakiegoś czasu, nagle pragnął go dotykać, dotykać mężczyznę tak, jak jeszcze niedawno dotykał kobiety, a na dodatek on nie chciał jakiegoś tam obcego faceta, on pragnął własnego brata. I wcale nie wydawało mu się to obrzydliwe, każda o tym myśl była podniecająca i pobudzała go przyjemnym dreszczem.

            Nie wiedział jak długo tak leżał tu sam i myślał, zastanawiając się kiedy poczuje, jak obok niego kładzie się Bill, ale zamiast niego przyszedł sen.

***

            Minęła może godzina, jak siedział, leżał, potem znów siedział na tej kanapie w saloniku bungalowu. Jakoś niespieszno mu było do sypialni, w której już pewnie błogim snem spał Tom. Miał wrażenie, że tym wspólnym łóżkiem ukręcili bat na jego własny tyłek, bo śpiąc obok niego nieustannie będzie walczył sam ze sobą, z każdym pragnieniem, już nawet nie wspominając o ciągłej erekcji, jaka budziła się wraz z każdą myślą o jego bliskości. Czuł, że jest senny i zmęczony, w końcu i tak będzie musiał położyć się do łóżka, nie będzie do jasnej cholery spał cały pobyt na kanapie, tylko dlatego, że boi się spać w jednym łóżku z Tomem. To miała być przecież dla niego szansa, a nie pieprzona udręka.

            Wstał, uprzednio wyłączając telewizor i gasząc światło, ruszył w kierunku małego korytarzyka, z którego było wejście do łazienki i sypialni. Smuga księżycowej poświaty kładła się na twarz i tors brata, który pogrążony we śnie oddychał miarowo. Po cichu skradł się do łóżka i starając się zrobić to bardzo delikatnie, w końcu położył się obok niego. Materac ugiął się odrobinę pod jego ciężarem, ale nie zbudziło to Toma. Był z pewnością zmęczony tym dniem, podróżą i odpowiednią dawką alkoholu.

            Bill oparł się na łokciu, obserwując delikatnie oświetlony profil brata. Jego usta były lekko rozchylone, pełne i kształtne. Ileż rozkoszy musiał dostarczyć nimi wszystkim dziewczynom, kobietom z jakimi obcował i jakim musiał być w dostarczaniu tej przyjemności mistrzem… Wciąż pamiętał ich jęki i krzyki, jakie dochodziły do jego uszu poprzez cienkie ściany hotelowych pokoi, trafiając swoim ostrzem i raniąc go boleśnie w samo serce.

            „Nie wiesz, bo nie możesz wiedzieć, jak ja manifestowałbym moją rozkosz, gdybym tylko mógł zasmakować tej słodyczy z tobą…”, pomyślał wpatrując się w niego, jak w bóstwo. Tak wiele by dał, aby był jego prywatnym bóstwem…

            Przez dłuższą chwilę przyglądał mu się, chłonąc to piękno, jakie przecież codziennie widział, widok ten znał na pamięć, wyrył się niczym płaskorzeźba w jego sercu. Znał każdą małą bliznę, każdą niedoskonałość i z dokładnością do kilku milimetrów potrafiłby wskazać każdy pieprzyk. Mimo to znów uczył się go na pamięć, skupiając szczególną uwagę na jego ustach. Pochylił się lekko nad nim, jednak nawet małym kawałkiem ciała nie dotykając go, tylko patrzył, jak światło księżyca lśni na jego wilgotnych wargach. A gdyby tak uszczknąć nieco z tej słodyczy, poczuć jej chociaż odrobinę, zasmakować go, tak po prostu wykorzystać tę chwilę i jego głęboki sen?

            Ta myśl zawładnęła mim całym, jednocześnie obejmując ciało przyjemnym dreszczem. Tak… Zrobi to, choćby miał potem zapaść się pod ziemię, jeśli nawet Tom obudzi się i porządnie go zruga, zrobi to, bo pokusa jest zbyt duża, żeby teraz po prostu odpuścić, ułożyć się na boku i zwyczajnie pójść spać.

            Sam nie wiedział w jaki sposób, pchany podnieceniem, kuszony chyba przez samego diabła, zniwelował odległość między ich twarzami do zera i delikatnie go dotykając, przesunął fakturą ciepłych ust po jego.

            Tom, czując na swoich wargach zwiewną i delikatną niczym muśnięcie letniej bryzy, wilgotną pieszczotę, ledwie otarcie, tak nikłe, że zdawać by się mogło wyobrażeniem, czy też snem, lekko zadrżał, a całe jego ciało przeszyło ostrze podniecenia, nieziemsko silne i gwałtowne, że aż bolesne. Kiedy odrobinę się odsunął, policzek wciąż pieścił cudowny, ciepły oddech i pragnął więcej, bliżej… Chciał znów to poczuć, chciał, aby na nowo przeciął jego ciało obłędnym, ostrym sztyletem przyjemności, jakiej przy żadnej kobiecie nie było dane mu zaznać. Teraz przeżywał najbardziej erotyczne, subtelne i zarazem silne doznanie, jakiego w ostatnim czasie miał okazję zasmakować. Chłonął każdą jego drobinę, sekunda po sekundzie, napawał się nim, bojąc choćby poruszyć, czy nawet drgnąć, aby tylko nie rozmyło się, nie zniknęło jak sen, a może właśnie snem było...?

            Nie otwierając oczu, z wolna wytknął język, przesuwając nim po dolnej wardze. Był wciąż w półśnie, lecz wybudzany silnym, przeszywającym go na wskroś zewnętrznym bodźcem. Może tak bardzo łaknął takich doznań, że aż sen zaczął wydawać mu się jawą…? Mruknął, a wtedy znów to poczuł, lecz tym razem intensywniej, wyraźnie z jego wargami zetknęły się inne, cudownie gorące i lepkie od śliny, wilgotne i lekko szorstkie. Rozchylił usta, bardziej wysuwając język, którym potarł ich fakturę. W zmysł jego słuchu wdarł się głośniejszy, przyspieszony oddech, zagłuszając już teraz wyraźnie słyszalny szum oceanu. Czy to mogło być tylko wyobrażenie...? Niemożliwe, żeby tak do szczętu to czuł, tak bardzo namacalnie i przenikliwie.

            Billy… Ta myśl była niczym nagła pobudka, wstrząs rażący siłą błyskawicy, a serce zaczęło łomotać w piersi jak szalone, jakby wcześniej umarło, a do życia pobudził je defibrylator. Nagły, frenetyczny przypływ podniecenia, krew w żyłach z sennie i leniwie płynącej zmieniła nurt na rwący, jak górski potok. Jeśli jakakolwiek jego reakcja sprawi, że choćby na milimetr się odsunie, jeśli spłoszy go, gotów oszaleć.

            Trwał więc w tym niby śnie, bardziej udając, niż w nim będąc, rozchylając łakomie usta, a wtedy pomiędzy nie, delikatnie i zwiewnie wślizgnął się ciepły, miękki język trącając niepewnie jego, uśpionego na krótką chwilę w ich wnętrzu. Obezwładniło go ciepło, przyjemnie zalewające całe ciało, pieszcząc silnym, elektryzującym dreszczem przy każdym drgnieniu tych miękkich, wilgotnych warg i z każdą sekundą czując coraz głębiej w sobie jego czułą obecność…

            A gdyby sekundy mogły teraz zamienić się w długie minuty, a te z kolei w godziny, smakowałby go, rozkoszował się nim w nieskończoność, w delikatnym ocieraniu lepkich warg i ociekających śliną języków. Jeszcze nigdy nie czuł takiej euforii i takiego wewnętrznego szaleństwa, przy tak subtelnym zbliżeniu, które zwiastowało nadludzką przyjemność, gdyby mogli sięgnąć po więcej. Ale czy mogli tak bezkarnie utonąć w największym grzechu ludzkości? Nie chciał teraz o tym myśleć, wciąż udając senną błogość, pieścił jego wargi zapamiętale swoimi, pocierając z namiętnością, ledwie łapiąc strzępki powietrza, kiedy poczuł jak przyjemność rozmywa się i oddala, jak słabnie, a on nie może, nie powinien zdradzić swojego ciała i pragnienia, że chce więcej, że coś w jego wnętrzu rozrasta się jak potwór i desperacko błaga o jeszcze, że nie chce znów poczuć obejmującego jego usta chłodnego powiewu.

            Czuł, jak tuż obok jego ciała, ukochane istnienie opada na poduszkę, wzdychając ciężko i głośno. Miał wrażenie, że się dusi, serce waliło mu w piersi. Bał się nawet przełknąć ślinę zlękniony, że usłyszy to Bill i tym samym zdradzi być może, że wcale już nie śpi, ale wciąż nie miał pojęcia dlaczego? Przecież obiecał sobie, że odważy się, że sam gotów zainicjować coś między nimi, a tymczasem kiedy sam bliźniak utorował mu do tego drogę, nie potrafił nawet się poruszyć, tylko wciąż udając senną błogość, zacisnął w bezsilności dłonie na prześcieradle.

            Ale teraz było już przecież za późno, Bill właśnie ułożył się do snu. „Jestem takim idiotą…”, pomyślał w rozpaczy.

***

            Nie umiałem oprzeć się pokusie… Musiałem to zrobić, po prostu musiałem…

            Pochyliłem się, chcąc tylko w tej nikłej poświacie księżycowego światła wpadającego przez lekko uchylone żaluzje po prostu tylko na niego popatrzeć… Spał tak spokojnie, pięknie, jego klatka piersiowa unosiła się rytmicznie tłocząc do płuc tlen, a jego usta… Mój Boże… Lekko nabrzmiałe, delikatnie rozchylone, wodziły na to najsłodsze pokuszenie. Chciałem go zasmakować, tylko trochę, odrobinę dotknąć ustami jego warg, poczuć to ciepło tak dla mnie zakazane, którego całym sobą pragnąłem. Oparty na łokciu wpatrując się w niego odbierałem mu sen, pragnąc dać coś o wiele piękniejszego, przyjemniejszego, pragnąc dać mu siebie, choć przecież to wciąż wirowało jedynie w mojej podświadomości, wciąż będąc w sferze marzeń. Pomyślałem, że dotknę go tylko, musnę wargami na krótką chwilę tak, żeby nie zbudzić, skradnę odrobinę ciepła, aby z tym poczuciem zapisanym w pamięci ust zasnąć.

            I dam głowę, że skusił mnie sam diabeł. Nie myśląc o konsekwencjach zacząłem delikatnie pieścić tę miękkość, najpierw dotykając ledwie, ale od razu czując jak rozrywa mnie podniecenie, marząc, jakby mogło być cudownie, gdybym sięgnął po więcej i kiedy w nieświadomym odwzajemnieniu wysunął język, być może śniąc, że to piękne, kobiece wargi, nie cofnąłem się. 

            Wtedy po raz pierwszy w ten sposób poczułem jego smak, słodki, zniewalający smak miłości, w którym zanurzyłem się doszczętnie, zapragnąłem pławić się, aby w końcu utonąć… Na zawsze.

***

            Bill tej nocy nie sięgnął po więcej i mimo tego, że wcześniej obawiał się sam siebie, to wbrew pozorom wcale nie było to takie trudne, przy niemal całkowitej bierności Toma. Wprawdzie jego wargi zaangażowały się leniwie w pocałunek, ale czarnowłosy był pewien, że to, co się dzieje, jest dla niego jedynie senną marą. Był przekonany, że brat śpi bardzo mocnym snem, był przecież zmęczony i wypił sporo alkoholu, a to z pewnością zrobiło swoje. Uspokoił szybko drżenie ciała, w końcu w powstrzymywaniu swoich pragnień był mistrzem, robił już to dostatecznie długo, aby być w tym perfekcyjnym. Na wszelki wypadek ułożył się do snu na boku, tyłem do Toma i zamknął oczy, aby nie ulegać pokusie patrzenia na jego wspaniały, odkryty tors, tym samym mącąc swój własny sen, który przy takich wzrokowych bodźcach, z pewnością by nie nadszedł. Wolał ulec swoim marzeniom, tworzyć w wyobraźni doznania, jakich pragnął z nim, a jakie raczej nie miały szans na spełnienie, choć nie zamierzał się poddawać, jednak gdy kładł na wagę sukces i porażkę, zdrowy rozsądek nakazywał przechylać w dół szalę z odrzuceniem. Miłości Toma był pewien, jednak on przecież nie był nawet biseksualny, żeby móc mieć choć cień nadziei na to, że ta miłość nie jest tylko braterska, więc mieć nadzieję, na jakąś bliskość, było czystą utopią. Ale przecież marzeń nikt nie mógł mu odebrać, dlatego teraz pozwolił swoim fantazjom oszaleć i dzięki tym przyjemnym wizjom po woli zapadał w głęboki, cudowny sen.

            Tom odwrócił głowę na bok. Teraz, kiedy lekko uchylił powieki i zobaczył, że brat ułożył się do snu tyłem do niego, mógł całkowicie otworzyć oczy. Nie miał pojęcia, że kilkanaście minut temu Bill podziwiał jego idealny tors i profil twarzy, skąpany w poświacie księżyca. Teraz robił dokładnie to samo, jednak on zawiesił wzrok na linii pleców i sunął spojrzeniem od łopatki w dół, do zagłębienia talii tuż nad biodrem. Serce wciąż waliło mu w piersi niespokojnie, a całe ciało paliło pragnieniem. Instynktownie czuł, że zapadł w głęboki sen, choć szum oceanu zagłuszał jego miarowy oddech. Teraz z pewnością przez tę niefrasobliwość Billa nie będzie mógł zasnąć, ale czy mógł mu mieć to za złe? W tej chwili przynajmniej miał tę stuprocentową pewność, że pamięć jego laptopa nie jest zapełniona ciekawością, a jego pragnieniem. Nie miał pojęcia jakim uczuciem darzy go Bill, choć, że jest to miłość braterska doskonale wiedział, ale czy cała ta reszta była tylko pożądaniem jego fizyczności, czy także miała podłoże w tym innym uczuciu, jakie rodzi się do partnera – tego wiedzieć wciąż nie mógł.

            Długo kręcił się w łóżku, przewracał z boku na bok, podziwiał piękno Billa, kiedy ten opadł na wznak, pogrążony w głębokim śnie. Nie mógł zasnąć z tych emocji, jakie doszczętnie go opanowały, a widok błogo śpiącego, idealnego, młodego boga dodatkowo nie pozwalał zamknąć oczu. Nie miał pojęcia, kiedy w końcu ze zmęczenia poddał się, ale widział, że na horyzoncie zaczynało już jaśnieć.