Część 48.

Część 48.

            Bastien nigdy nie był Maxowi w pełni oddany, ani ciałem, ani duszą, a sercem już w ogóle. Chłopak nie od dziś wiedział, że jego wybranek go nie kocha. Mimo to jednak, wciąż miał nadzieję, że w końcu w jakiś sposób pozyska jego uczucie. Starał się o to ze wszystkich sił, był posłuszny i uległy, i nawet kiedy DJ go poniżał, zaciskał zęby cierpiąc w milczeniu. Nie śmiał mu się sprzeciwić, bał się, że go całkowicie straci, dlatego cierpliwie znosił jego humory i zachcianki. Blondyn nie miał łatwego charakteru, chociaż Max wierzył, że jeśli go pokocha wszystko się zmieni. Jednak z dnia na dzień jego wiara słabła. Od chwili, kiedy wyśledził go z Billem w Del Mar, pomału przestawał w to wierzyć. Nim dał się Bastienowi zauważyć, przez jakiś czas bacznie im się przypatrywał. Widział, w jaki sposób blondyn patrzył na tamtego, jaki miał wyraz twarzy i jak błyszczały mu oczy. Na niego nigdy tak nie spojrzał, nawet w pierwszych tygodniach ich znajomości, nawet w łóżku. Pogodził się właściwie już z myślą, że jest z nim tylko z powodu seksu, ale teraz, przez tę świadomość coraz bardziej z cierpienia mieszało mu się w głowie. Chciał czegoś więcej, niż tylko pożądania. Wciąż miał w pamięci tamten widok roznamiętnionego wyrazu jego twarzy, kiedy patrzył na czarnowłosego. To uwielbienie w jego spojrzeniu bolało, jakby ktoś napiętnował go rozżarzonym żelazem. Nie przeżyje tego, jeśli okaże się, że Baron się zakochał. Chociaż jeśli nawet, a tamten nie będzie go chciał, będzie miał jeszcze jakąś szansę i wciąż będzie przy nim. Gorzej, jeśli Bill odwzajemni jego uczucie, tego nie zniesie i wiedział, że zrobi wszystko, aby nie dopuścić do ich związku.

            Niespełna dwie godziny temu wrócili z Baron House, gdzie Bastien grał cały wieczór. W końcu jakoś udobruchał go po tym nieszczęsnym poniedziałku i już trzecią z rzędu noc spał w jego łóżku, choć seks uprawiali tylko raz. Blondyn dziwnie wymigiwał się faktem, że musi wcześnie wstać. Dziś jednak Max miał nadzieję na całonocne igraszki, zważywszy na fakt, że był piątek, a w sobotę z rana Baron nie wybierał się nigdzie. Jednak przeleciał go tylko raz, na dodatek, kiedy Max już bardzo spragniony wpakował mu się pod prysznic. I nie był to akt pełen uczucia, ot zwykły, szybki numerek na stojąco, jakby od niechcenia. W dodatku ostatnio Baron jakoś zdecydowanie wolał, kiedy chłopak mu obciągał, kiedy zaspokajał się, zupełnie nie dbając o przyjemność swojego kochanka. Brunet miał nieodparte wrażenie, że wręcz unika pocałunków, a w chwilach, kiedy on robił mu dobrze, jest myślami zupełnie gdzieś indziej. A może między nim, a Billem coś już się wydarzyło? A co, jeśli było mu tak dobrze, że podczas aktów z nim, myśli tylko o tamtym i marzy, aby to powtórzyć?

            Max nie mógł zasnąć. Była trzecia w nocy. Baron spał już od godziny w najlepsze, a on wciąż leżał, wpatrując się w czerń pokoju jaką zawdzięczać można było głęboko zaciemniającym roletom. Słyszał jego spokojny oddech, ale nagle zapragnął na niego patrzeć. Zapalił nocną lampkę, jaka dawała bardzo nikłe, nastrojowe światło i odwrócił się na bok, żeby móc podziwiać swoją śpiącą miłość. Baron leżał na plecach, był do pasa przykryty cienką, obleczoną w czarną satynę kołdrą. Na takiego samego koloru poduszce spoczywała jego obrócona na bok głowa, a jasna grzywa zakrywała mu w połowie twarz. Max prześlizgnął spojrzeniem po jego gładkim torsie, pokrytym lekką opalenizną. Klatka piersiowa unosiła się rytmicznie, a wargi były lekko rozchylone. Miał taką piękną, delikatną skórę…

             –  Dlaczego nie możesz mnie kochać…? – szepnął ledwie dosłyszalnie. Nie chciał przecież go obudzić.

            Pochylił się nad nim, miał ogromną ochotę go pocałować, ale wiedział, że jeśli zmąci mu sen, solidnie mu się za to dostanie. Napawał się więc jedynie jego widokiem, chłonął ten obraz zapisując go w sercu, niczym tatuaż. Poczuł narastające podniecenie. Miał taką ochotę nieustannie się z nim kochać, ale jego pragnienia nie były ostatnio w pełni zaspokajane. Bastien brał go kiedy sam miał na to ochotę, nie bacząc zupełnie na jego potrzeby. A może ta jego uległość to był błąd? Może on powinien być bardziej stanowczy i wykazać się inicjatywą? Ciekawe jak zareaguje, jeśli teraz zacznie go całować. Czuł, jak stwardniał mu członek, tak bardzo go pragnął… Wiele by dał za to, aby mógł w tej chwili po prostu go pieścić, a potem usiąść mu na biodrach i wreszcie zaspokoić się tak, jak tego chciał. Wiedział, że jego myśli są szalone, że Bastien śpi od godziny, i zasnął pierwszym, mocnym snem. Był bardzo zmęczony i za takie próby może mu się solidnie oberwać. Ale z drugiej strony coś kusiło go, aby spróbować, bo przecież jeśli nie spróbuje, nie będzie wiedział, jaka mogłaby być jego reakcja. A może to mu się spodoba?

            Pal licho, niech się dzieje!

            Dotknął wargami jego ramienia i złożył delikatny pocałunek. Bastien ani drgnął, pozwolił więc sobie na więcej i usłał na jego skórze ścieżkę z czułych muśnięć. Blondyn jedynie mruknął, a to zachęciło Maxa do dalszego działania, zaczął więc coraz czulej pieścić jego tors, okalając delikatnie językiem sutek. Blondyn poruszył się, lekko uniósł biodra, ale wciąż nie otwierał oczu. Wyglądało na to, że nadal spał. Jęknął tylko cicho, jakby z przyjemności. Max lekko uchylił kołdrę i zobaczył, że jego członek stał się większy. Było pewne: podniecał go, więc nawet jeśli się w końcu obudzi, może być nawet trochę zły, ale będzie miał ochotę na seks, a on w końcu dopnie swego. Popatrzył na niego przez chwilę. Baron oddychał jakby szybciej, głębiej, pojękując cicho przez sen. Zauważył też, że jego sutki stały się sterczące i napięte. Niewiele myśląc znów się pochylił i objął ustami tego z kolczykiem, zassał delikatnie, a wtedy blondyn jęknął głośniej, a z jego ust wydobyło się ciche i przeciągłe:

             –  Taaak…

            Serce Maxa zabiło mocniej. On naprawdę tego chce! Był taki szczęśliwy! Miał pewność, że w stanie pobudzenia, z pewnością go nie odtrąci. Wsunął więc wolno dłoń pod kołdrę, objął jego męskość i zaczął pieścić, najpierw bardzo leciutko. Był już naprawdę twardy. Brunet znów ułożył usta na skórze chłopaka, tym razem dotykając podbrzusza. Czuł, jak Baron zadrżał, słyszał jego ciche pomruki, sunął więc wargami w dół zamierzając objąć nimi penisa, który pulsował mu w dłoni, kiedy nagle usłyszał:

             –  Ughhh…. Bill, tak… Mocniej…  –  Te słowa, ledwie wymamrotane przez Bastiena, przeszyły jego świadomość niczym błyskawica. Poderwał się rażony nimi, zraniony do głębi, i w niekontrolowanym odruchu uderzył nogą w nocną szafkę.

             –  Kurwa! – wrzasnął, wcale nie z powodu bólu jaki odczuł przez uderzenie. Bastien zerwał się i oparłszy na łokciach, nieprzytomnym wzrokiem ogarnął stojącego nad nim Maxa, a zaraz zerknął w dół. Zobaczył, że jest odkryty i spostrzegł swój wzwód. Usiadł, szybko naciągając na nagie krocze kołdrę.

             –  Max, do kurwy! Co ty wyprawiasz?! – krzyknął gromiąc go wzrokiem.

             –  Ty kłamco! Pieprzyłeś go!

             –  Kogo znowu? – Blondyn patrzył na niego zdezorientowany. Właśnie dotarło do niego, że miał taki piękny sen, a ten brutalnie mu go przerwał, jakimiś głupimi insynuacjami i swoją chorą zazdrością. Chyba go całkiem pojebało, i to w środku nocy! Przecież nie siedzi w jego głowie!

             –  Tego skurwysyna!

             –  Co ci odpierdala Max!? Na dodatek budzisz mnie w środku nocy! Ogarnij się, człowieku i daj mi spać! – Bastien znów opadł na poduszkę, bardziej naciągając na siebie kołdrę. Jeśli zaraz znów zaśnie, może przyśni mu się kontynuacja? Był z Billem w łóżku, pieścił go, a ten chory pojeb wszystko mu zepsuł! Miał ochotę teraz mu przypierdolić. Może też miał jakiś sen, tylko o wiele gorszy?

             –  To ja cię tu całuję, a ty wołasz przez sen jego imię?! – zakrzyknął Max. Jego kutas wciąż stał, a on chwycił się rękami za głowę, zaczął chodzić po pokoju, jak jakiś nawiedzony. Ten widok rozbawił Bastiena, aż zaczął się śmiać.

             –  I co ci tak, kurwa, wesoło? – Max był naprawdę zły, chociaż nie, on był wkurwiony, i Bastien dawno go w takim stanie nie widział. Dopiero teraz dotarły do niego, wypowiedziane przed chwilą słowa.

             –  Uspokój się pojebie, czyje ja wołałem imię?

 –  No Billa, a czyje, kurwa! Zakochałeś się w nim, może nawet pieprzyłeś, zabiję was obu! – darł się Max. Teraz już Baronowi nie było do śmiechu, jednak nie zamierzał wstawać.

             –  Przestań, kurwa! Nie wiem co mi się śniło, a poza tym nikogo nie pieprzyłem, przestań świrować i się drzeć! Chcę się porządnie wyspać, więc albo zamykasz mordę i się kładziesz, albo spierdalaj.

             –  To spierdalam – rzucił zdławionym głosem Max, bez namysłu zbierając z fotela swoje ubrania, które w pośpiechu zakładał. Bastien aż podniósł głowę.

             –  Serio? – Wpatrywał się w niego ze zdziwieniem, ale nie uzyskawszy odpowiedzi dodał. – A to spierdalaj, idź w pizdu! Tylko zatrzaśnij na dole drzwi, bo mi się wstawać nie chce. – Opadł z powrotem na poduszkę, przymykając oczy, dlatego też nawet nie wiedział, że chłopak po prostu się popłakał i szybko zbiegł po schodach. Kiedy Bastien usłyszał trzaśnięcie drzwi na dole, wstał i wyjrzał przez okno. Max wybiegł na ulicę, jakby ktoś go gonił, a Baron uśmiechnął się tylko pod nosem i wrócił do łóżka. Dopiero teraz się uspokoił i rozluźnił. Nie wiedział do końca co tu się stało, został tak nagle obudzony, czując wciąż na ciele dreszcz podniecenia, będąc podświadomością wciąż w swoim pięknym śnie. Czy naprawdę wzdychał imię Billa? Wyglądało na to, że tak, bo na to wskazywała spontaniczna i nagła reakcja Maxa. To niesamowite, jak jego anioł mocno zakorzenił się w nim całym sobą. Myślał o nim, śnił piękne sny, po prostu kochał…

            Mimo całego tego zamieszania z Maxem, wciąż czuł się pobudzony i podniecony tym snem. Pragnął na nowo zatonąć w myślach o Billu, choć wątpliwe było, żeby znów przyśnił mu się ten sam sen, czy też jego kontynuacja, gdyby nawet szybko zasnął. Na to jednak nie było szans, bo na samą myśl jego ciałem zawładnął dreszcz. Musiał teraz się zaspokoić i zwolna zaczął pieścić swoje ciało dłońmi, a będąc już zupełnie sam mógł pozwolić ponieść się pragnieniu, pojękując i wzdychając głośno. Jego jedna dłoń wsunęła się pod kołdrę i wkrótce już bez najmniejszego skrępowania szeptał jego imię.

***

            Była połowa lipca, a DJ wciąż nie umówił się z Billem na prezentację nowego numeru. Trzymał się swojego postanowienia, że przetrzyma go kolejny tydzień, mimo faktu, że nieustannie krążył wokół jego osoby myślami. W poprzedni piątek bardzo zdenerwowała go wiadomość, że umówił się z tym z bożej łaski modelem, dlatego też cały kolejny tydzień niczego mu nie proponował. Miał nadzieję, że może Bill sam zagadnie go o to, ale nic takiego się nie stało. Tej nocy nieopatrznie pozbył się Maxa. Miał nadzieję, że przynajmniej kilka dni będzie miał go z głowy.

            Obudził się koło południa i choć wczoraj obiecał sobie przetrzymać go jeszcze chociaż ten weekend, to jednak fakt, że jego boyfriend w cudowny sposób dał mu spokój, przez co sprowokował do tego, aby właśnie dziś zaprosił Billa. Ale, żeby ten nie pomyślał sobie, że ma na coś nadzieję, postanowił, że tego wieczoru spotka się z kimś jeszcze. Z kimś, kogo i tak Bill w końcu musi poznać, mieli przed sobą wiele godzin wspólnej pracy. Jednak nie zamierzał mu o tym mówić wprost, kiedy do niego zatelefonuje. To miała być niespodzianka.

            Sięgnął po telefon, ale zawahał się. „Może zadzwonić po południu?”, pomyślał, ale szybko się pozbył tego pomysłu. I tak było już późno, a Bill mógł mieć jakieś plany na wieczór. Wybrał więc już bez namysłu numer, ale po kilku sygnałach włączyła się sekretarka, więc Bastien nagrał krótką wiadomość:

             –  Hej Bill, jeśli nie masz na wieczór żadnych planów, zapraszam do mnie. Czas najwyższy zacząć pracować nad nowym numerem, no i będę miał dla ciebie niespodziankę, oddzwoń, jeśli możesz.

***

             –  Billy…  –  mruknął Tom gdzieś koło jego ucha zaspanym głosem.

             –  Hmm? – odmruczał czarnowłosy, wtulony w poduszkę, czując na szyi oddech brata i jego ramiona zaplecione wokół pasa. Do pleców przylegał mu tors bliźniaka.

             –  Komórka ci wibruje.

             –  To co? Nie chce mi się po nią sięgać – smętnie wymamrotał Bill.

             –  A ja mogę? – zapytał Tom.

             –  Możesz.

            Szatyn sięgnął zza niego, na nocną szafkę i zerknął na powiadomienie.

             –  Bastien dzwonił.

            Bill ani drgnął, ale jego wnętrze obezwładnił gorąc. Czasem dziwnie reagował na tego chłopaka i to trochę go przerażało. Nie dał jednak niczego po sobie poznać i takim samym, obojętnym tonem mruknął:

             –  A niech dzwoni, nie chce mi się teraz z nim gadać.

             –  Ciekawe, czego chce? – Tom już rozbudził się na dobre, odłożył z powrotem telefon Billa i ułożył się w łóżku na wznak. Teraz bliźniak odwrócił się przodem do niego i wtulił w jego tors.

             –  Pewnie chodzi o nowy kawałek, już coś wspominał, ale ja nie miałem czasu do niego wpaść.

            Tom nie odpowiedział. Odkąd dowiedział się, że ma Maxa, właściwie już przestał postrzegać go jako zagrożenie. Wprawdzie widział czasem w jaki sposób patrzy na Billa, ale zbytnio się tym nie przejmował.

             –  Co zrobimy z tą piękną sobotą? – zapytał, zmieniając temat.

             –  Jak to co? Nie wyjdziemy z łóżka…  –  szepnął Bill i uniósł głowę. Przez moment patrzył mu w oczy, a zaraz namiętnie zassał jego wargi. Przez pocałunek usłyszał tylko mruknięcie Toma i poczuł, jak jego dłonie zsuwają się wzdłuż pleców, finalnie lądując na pośladkach.

             –  Ale ja muszę z niego wyjść – zaśmiał się cicho.

             –  A po co? – zapytał Bill, jak dziecko.

             –  Muszę siku i jestem głodny.

             –  No wiesz? Siku to jeszcze jestem w stanie zrozumieć, ale nakarmić możesz się mną…  –  mruczał Bill, mocniej przylegając do jego ciała.

             –  Tobą, to ja karmię zmysły, ale mój żołądek nie będzie zadowolony z takiego pożywienia. – Tom delikatnie wyplątał się z ramion brata i wstał. – Zaraz wracam. – Puścił mu oczko i wyszedł. Bill popatrzył na jego nagie pośladki znikające za drzwiami, a kiedy został sam od razu sięgnął po telefon. Nie chciał tego robić przy Tomie, jeszcze gotów sobie pomyśleć, że nie może się doczekać, aby sprawdzić, czy DJ zostawił mu jakąś wiadomość na sekretarce. Okazało się, że wiadomość faktycznie była, a kiedy ją odsłuchał, aż się uśmiechnął.

             –  Ciekawe jaką niespodziankę może mieć dla mnie Bastien…  –  powiedział cicho sam do siebie. Pewnie gdyby był tu Tom, nie odważyłby się myśleć na głos. Niby o Bastiena już nie był zazdrosny, ale potem by się dopytywał co to było, a tak naprawdę nie wiedział co DJ’owi może przyjść do głowy. A jeśli na przykład zrobi dla niego striptiz, lub przygotuje jakieś erotyczne atrakcje? Wówczas z pewnością nie opowie o tym bratu. Nie no… Co też za głupstwa przychodziły mu znów do głowy? To było z pewnością coś związanego z jego twórczością.

            Chcąc się z nim podroczyć, powinien odpisać, że niestety, ale wieczór ma zajęty. Jednak wcale nie chciał tego zrobić, ba! Od chwili, kiedy odczytał wiadomość, już nie mógł się doczekać tego wieczoru! I oczywiście tej niespodzianki. Teraz przypomniał sobie ten dzień, kiedy nagrywali pierwszy numer. Byli sam na sam, było miło, a potem wszystko prysło z powodu Toma. Jednak dzięki temu, pomieszkał trochę u Barona i lepiej go poznał, a co za tym idzie bardziej polubił. Jakoś cieplej zrobiło mu się na sercu, kiedy pomyślał, że dziś wieczorem znów tam będzie, i znów tylko z nim, tylko we dwóch.

            Nie chciał do niego dzwonić, nie chciał rozmawiać. Tom mógł w każdej chwili wrócić, a on zamierzał odpowiedzieć mu już, jednak nie zdążył.

             –  Już jestem miłości moja – zaśmiał się bliźniak, kiedy wrócił do sypialni. – Teraz możesz karmić mnie sobą…  –  Zanurkował pod kołdrę, a jego dłonie niczym macki ośmiornicy od razu oblepiły ciało brata. Bill ukradkiem wsunął telefon pod poduszkę.

             –  Jednak może najpierw nakarmimy się takim zwykłym jedzeniem, co…? Ssie mnie z głodu. – Popatrzył na niego prosząco. – A potem spalimy zbędne kalorie.

            Tak naprawdę wcale aż taki głodny nie był i spokojnie mógł te kalorie spalić przedtem, ale chciał pozbyć się Toma z sypialni, żeby swobodnie odpisać Bastienowi.

             –  Naprawdę? – Tom zdziwił się tak nagłą zmianą decyzji, jak też i faktem, że Bill był głodny, bo naprawdę zdarzało mu się to dość rzadko. Jednak wcale nie wydało mu się to podejrzane, przecież jedli kolację o dziewiętnastej, potem oglądali film, wypili trochę wina i kochali się do pierwszej. Miał prawo zgłodnieć.

             –  No pewnie! I burczy mi w brzuchu, chcesz posłuchać? – zaśmiał się.

            Tom odchylił kołdrę, ale nie nadstawił ucha. W zamian złożył tam kilka czułych muśnięć.

             –  Lepiej się przyznaj księżniczko, że chcesz śniadanie do łózka. – Zmrużył oczy. Bill wskazał na niego palcem.

             –  Rozszyfrowałeś mnie!

            Bliźniak zaśmiał się i cmoknął go w usta, po czym wstał i założył bokserki.

             –  No dobra, to ty sobie leż, a ja niebawem wrócę ze śniadaniem.

            „Tylko nie wracaj za szybko”, pomyślał Bill odprowadzając go spojrzeniem. Odczekał kilka minut, na wypadek gdyby Tom się wrócił i szybko wydostał spod poduszki telefon. Zawładnęła nim jakaś euforia. Może dziś znów będzie rozkoszował się smakiem starań Bastiena?

            Szybko wystukał na telefonie krótkiego smsa: „Tak, będę o 19”, i już miał go wysyłać, ale zawahał się. Odpowiedział tak sucho… A może by jednak dodać coś od siebie? Coś, co skłoni Barona do refleksji, nad czym się zastanowi, i co sprawi mu przyjemność? To musi być coś ciepłego, sugestywnego, coś tylko dla niego, od niego.

            Poprawił: „Tak, będę o 19. Muszę przyznać, że trochę się stęskniłem, no i jestem cholernie ciekaw tej niespodzianki”.

            Wysłał, mając nadzieję, że jeśli odpisze, Toma jeszcze tu nie będzie. Wciąż słyszał, jak na dole brzdąkał naczyniami. Zerknął jeszcze raz na swoją wiadomość. Czy aby na pewno się nie zbłaźnił? Jak mógł się stęsknić, skoro widzieli się codziennie? Co za głupek z niego! Chociaż właściwie mógł się stęsknić, właśnie za takim spotkaniem sam na sam. W tamten poniedziałek przecież przeszkodził im Max. Miał nadzieję, że ten kretyn nie wparuje nagle dziś wieczór, bo inaczej po prostu stamtąd wyjdzie. Nie lubił go, choć przy pierwszym kontakcie, kiedy odwoził go do domu, wydawał się być zupełnie spoko. Dopiero potem okazało się, że jest kompletnym świrem. Chociaż była też dobra strona tej znajomości: poznał go z Severinem, dzięki któremu prawdopodobnie jego marzenie się spełni.

            Dźwięk nadchodzącego smsa przerwał jego rozmyślania. Pospiesznie otworzył wiadomość:

            „A ja muszę przyznać, że mnie bardzo zaskoczyłeś, oczywiście pozytywnie. W takim razie czekam niecierpliwie”.

***

            Matthias Kenner był jednym z najlepszych, a co za tym idzie także i najdroższych paparazzi w mieście. Pracował dla kilku pism, ale brał też zlecenia od prywatnych osób, którym zazwyczaj chodziło o pozyskanie dowodu zdrady, czy też wizualnego udokumentowania jakichś przekrętów, czy poufnych spotkań. Bezwzględność mężczyzny owocowała wysoką skutecznością, ponieważ nie było dla niego sytuacji nie do wytropienia. Jeśli jakieś zlecenie kończyło się brakiem pozyskania jakichkolwiek dowodów, jedynym tego powodem był fakt, że coś jest tylko urojeniem klienta i po prostu nie da się udowodnić zdrady, czy też innego podejrzenia, bo nic takiego się nie zadziało. Matthias miał całą masę kontaktów, wchodził tam, gdzie często to było niemożliwe, czasem naprawdę ryzykował wiele, wkradając się choćby na prywatne posesje. I niekoniecznie chodziło o wytoczenie przeciwko niemu sprawy o wtargnięcie na teren prywatny. Często ogrodzenia były podłączone pod prąd, pilnowane przez firmy ochroniarskie i już nie wspominając o monitoringu, na posesjach były puszczane wolno groźne psy. Musiał więc mocno się natrudzić, aby jakimś cudem uchwycić na zdjęciu coś, co tak naprawdę było wręcz niemożliwe do uchwycenia.

            Dziś był umówiony w barze na przedmieściach, więc z pewnością znów chodziło komuś o bardzo intymną i prywatną sprawę, i zapewne ten ktoś bardzo nie chciał być na tym spotkaniu przyłapanym. Przyjechał tu kilkanaście minut przed czasem, tak akurat wyszło, i czekał. O zleceniodawcy, póki co nie wiedział nic, podobnie o samym zleceniu. W większości przypadków oni działali przez pośredników, nie chcąc być rozpoznawalnymi. Bardzo zależało im na anonimowości, mimo, że często zlecenie obejmowało męża, żonę, czy też po prostu partnera. Matthias zazwyczaj i tak doskonale wiedział, kto za tym stoi. Dziś był umówiony z mężczyzną, który podał mu jedynie swoje imię i nawet nie wiedział, czy jest ono prawdziwe.

            Spojrzał na zegarek. Dochodziła właśnie dwudziesta. Była pełnia lata, dlatego też na zewnątrz wciąż było widno. Kiedy zerknął przez okno przy którym siedział, zauważył, że tuż na wprost zaparkował czarny Cadillac. Nie miał pojęcia, czy właśnie tym autem przyjechał jego klient, ale jakoś właśnie na nim odruchowo zawiesił swój wzrok. Okazało się, że młody mężczyzna który z niego wysiadł, po chwili wszedł do lokalu i po krótkim zlustrowaniu wnętrza wnikliwym spojrzeniem, od razu do niego podszedł.

             –  Cześć Matthias, to ze mną jesteś umówiony. Max jestem. – Podał mu dłoń, więc odwzajemnił gest. Przybysz usiadł i założył na głowę ciemne okulary, jakie jeszcze przed chwilą miał na nosie.

             –  Witaj. Co masz dla mnie? – zapytał od razu. Nim jednak brunet odpowiedział, zjawił się kelner z kartą.

             –  Za kartę dziękuję, poproszę jedno małe piwo – zwrócił się do niego Max.

             –  Podać lane, czy jakiejś konkretnej marki pan sobie życzy?

             –  Może być Krombacher – odparł chłopak i spojrzał na Matthiasa, który raczył się jakimś lekkim, orzeźwiającym drinkiem, a gdy kelner się oddalił, sięgnął do kieszeni koszuli z której wyjął dwa zdjęcia i położył je na stole, tuż przed nim. – Chodzi mi o tych dwóch, Bill Kaulitz i Bastien von Kreuzberg. – Wskazał palcem na poszczególne fotografie.

             –  Wiem kim są – odparł fotograf.

             –  Zdziwiłbym się, gdybyś nie wiedział – zaśmiał się cicho brunet.

             –  Na czym ma polegać moje zlecenie? Czego chcesz się o nich dowiedzieć?

             –  Bastien jest moim facetem – Na te słowa Maxa, na twarzy mężczyzny wymalowało się lekkie zdziwienie, ale nic nie mówiąc, słuchał. – Chcę się dowiedzieć, czy tych dwóch coś łączy. Oczywiście nie chodzi mi o nic nie znaczące, wspólne fotki, to byłoby bajecznie łatwe, bo współpracują ze sobą, spotykają się też jak przyjaciele, teoretycznie, przynajmniej tak twierdzą, ale ja im nie wierzę. Chcę wiedzieć wszystko, kiedy się spotykają, kiedy on przychodzi do Bastiena, o której wychodzi. Masz zajrzeć przez dziurkę od klucza, chcę wiedzieć co robią, czy tylko nagrywają, czy zabawiają się ze sobą.

            Max przez chwilę wpatrywał się w Matthiasa w milczeniu, bo właśnie kelner przyniósł zamówione piwo i dopiero kiedy się oddalił, kontynuował:

             –  Potrzebuję twardego dowodu, że się pieprzą.

             –  Mam przez to rozumieć, że interesują cię tylko mocne dowody, a najlepiej zdjęcia samego aktu?

             –  No jakbyś zgadł, chociaż jeśli uderzą gdzieś w głęboką ślinę, a ty to udokumentujesz swoim aparatem, to już będzie dobrze, choć wolałbym coś nieco ostrzejszego, sam rozumiesz.

            Mężczyzna skinął głową.

             –  To będzie sporo kosztowało – odpowiedział.

             –  Cena nie gra roli, a jak się dobrze spiszesz, dostaniesz ekstra premię. Zaliczka już poszła na konto, jakie podałeś mi w mailu. Ja ci tylko mówię, co chcę od ciebie dostać, a jak tego dokonasz, już twoja w tym głowa. W końcu jesteś w tym mistrzem, prawda?

             –  Znasz jednak warunki umowy, jeśli niczego nie zdobędę, bo i tak się zdarza, nie dlatego, że nie potrafię, ale bywa, że podejrzenia są bezpodstawne, wtedy płacisz trzy czwarte stawki.

             –  Ale jeśli dostanę gorące fotki, ty dostaniesz półtorej stawki – przerwał mu Max. – Więc się postaraj. Jesteś w końcu najlepszy.

             –  Jestem jednym z najlepszych – poprawił go mężczyzna z uśmiechem.

             –  Dlatego cię wynająłem. Już ty najlepiej wiesz co masz robić. Jeśli będę znał jakiś termin ich spotkania, od razu dam znać, ale myślę, że doskonale poradzisz sobie i bez tego. Musisz szczególnie uważnie im się przyglądać, kiedy wyjeżdżam, bo wtedy pewnie nie będą się tak pilnować. Będę cię informował o terminach.

             –  W porządku. Jeśli faktycznie się coś wydarzy, dostaniesz dowody czarno na białym, możesz być spokojny.

             –  Więc za pomyślną realizację zlecenia. – Max stuknął kuflem o szklankę fotografa.

             –  Jeśli go kochasz, zdajesz sobie sprawę, że właśnie pijesz za swoją osobistą porażkę? – zapytał mężczyzna, upijając nieco drinka ze swojej szklanki.

             –  Niestety, obawiam się, że już ją poniosłem – westchnął. – Potrzebuję na to jedynie potwierdzenia, aby z ogromną satysfakcją się zemścić.